Ένα κρύο βράδυ του Μάρτη, συμπληρώνοντας 2 χρόνια εγκληματικών πολιτικών από τα κράτη στο όνομα της υποτιθέμενης υγείας μας, κατά τη διάρκεια των οποίων ενορχηστρώθηκε κυριολεκτικά ένας ολόκληρος κύκλος επιτήρησης, πειθάρχησης και καταστολής της κοινωνίας, αποφασίσαμε να βγούμε παγανιά στους δρόμους της Μυτιλήνης, πραγματοποιώντας μαζική αφισοκόλληση στο κέντρο της πόλης, αλλά και σε εργατικές γειτονιές και σχολεία.
Με αυτό το τρόπο επιδιώκουμε να αντιπαραταχθούμε στην κρατική προπαγάνδα και καταστολή, όπως και στα ελεϊνά υγειονομικά τους πασαπόρτια, αλλά και να υπενθυμίσουμε σε όλα πως η μνήμη δεν είναι σκουπίδι: όση κανονικότητα και να υπόσχονται πως μας περιμένει μετά το πέρας της “υγειονομικής κρίσης”, εμείς δεν ξεχνάμε ούτε τη κρατική βαρβαρότητα, ούτε και την κοινωνική και κινηματική αποχαύνωση που στιγμάτισε τα 2 αυτά χρόνια. Όσα νομίζουν πως τελειώσαμε με την κρίση, να τους θυμίσουμε πως τίποτα δεν τελειώνει και τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο, ο δρόμος προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό έχει ήδη στρωθεί και είναι αποκλειστικά στο χέρι μας – έστω και τώρα – να ανατρέψουμε τα σχέδια τους προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
